Marathi Sex Stories प्रौढ प्रेयसी
Posted: 28 May 2016 09:49
Marathi Sex Stories नांदायला जाऊन एक वर्षाच्या आतच आकर्षक असणार्या तिचा नवरा अपघातात तडका फडकी वारला. ना मुल ना बाळ अशा अवस्थेत ती विधवा झाली. अकाली वैधव्य तिच्या नशिबी आल. तिचा नवरा वायरमन म्हणून विद्युत मंडळात नोकरीला होता. लाईन चालू असताना काम करायला गेला आणि सावधगिरी न बाळगल्यामुळे विजेचा धक्का बसून जागच्या जागी वारला. जागीच ठार झाला. आणि नसीर मुलाण्याची नाझनीन विधवा झाली. नसीरने चार पाच वर्षेच नोकरी केली होती. त्याला दारूचेही व्यसन होते. परंतु ज्या दिवशी त्याला अपघात झाला त्या दिवशी त्याने दारू घेतली नव्हती. नाझनींचे हे नशीब म्हणायचे. नासिरला आईशिवाय दुसर कुणीच नव्हत. मलकापुरात भर वस्तीत घर होत. ते हि फार मोठ… वडिलोपार्जित सात एकर जमीन होती. तीही नदीच्या काठी…. दुबार पिक देणारी. त्यातल्या चार एकरात त्याने उस लावला होता. बाकीच्या जागेत त्याची कलमे होती. त्यामुळे घरची परिस्थिती गब्बर होती. नसीर असतानाच चैन करण्यातच त्याचा बराच पैसा संपायचा. परंतु त्याचा अपघात झाला आणि सासू-सून दोघीच घरात उरल्या. त्यातच म्हातारीन हाय खाल्लेली. खुळ्यासारखी ती बडबडत होती. तिने अन्न सोडले… त्यामुळे खचली आणि उदास राहू लागली. नाझनिनलाही कुणाचा आधार नव्हता त्यामुळे ती देखील फार खचून गेली. पांढरी फट्ट पडली. एक मात्र खर कि वीज मंडळाकडून तिच्या अनेक कागदावर सह्या नेण्यात आल्या होत्या. नुकसान भरपाईचे दीड-दोन लाख रुपये तिला मिळणार होते. फंडाची रक्कमही मिळणार होती. या कामाची पूर्तता कार्यालयातील नासिरचे दोस्त पुढाकार घेऊन पूर्ण करत होते शिवाय नवऱ्याच्या पगारा एवढी नोकरीही नाझनिनला मिळणार होती. पण हा विचार तिच्या सासूने फेटाळून लावला होता. सासुच तस खरच होत म्हणा. नाझनीन आकर्षक होती. तरुण होती. भरीव अंगाची, घाऱ्या डोळ्यांची, गोल चेहऱ्याची तशीच गगव्हाली रंगाची…. तुकतुकीत अगकांती, तजेलदार डोळे… काळेभोर केस..सरळ नासिका… पांढरे शुभ्र दात… पुष्ट भरदार उरोज…एकदम आकर्षक.
ती आकर्षक जरी असली तरी वागायला एक नंबर अशीच होती.वायफळ अजिबात नाही
घागरीसारखे नितंब तिच्या रुपाबद्दल कुणालाही हेवा वाटावा इतक आकर्षक सौंदर्य ईश्वराने बहाल केल होत. अशी जवान सून नोकरीला गेल्यानंतर आज ना उद्या वाकड्या वाटेवर पाऊल टाकणार नाही कशावरून? त्यात ती आठवी पर्यंत शिकलेली मिळून मिळून शिपायाची नोकरी मिळणार…म्हणजे सर्वांशी संपर्क येणार… सर्वांच्या नजरा खिलणार… एखाद्या गाफील नाजूक क्षणी पाय घसरणार नक्कीच. नकोच ती नोकरी अशा विचाराने सासूने प्रखर विरोध केला होता. नाझानिनही नाखूष होतीच. तिच्याकडे पैशांची कमतरता नव्हती. नुसत्या बाजावरही ती बसून खाऊ शकत होती. म्हातारी सासू दिवसेंदिवस खंगत चालली होती. आकर्षक नाझनीन दिवसभर मन लाऊन तिची सेवा करीत होती. दिवस कसातरी निघून जात होत पण रात्र सरता सरत नव्हती. तीच सर्व अंग अंग पेटून निघायचं. त्यात बाहेरख्यालीपणा तिच्या रक्तात नव्हता. त्यामुळे पुरुषाकडे पाहणे तिला पटायचे नाही. जरा जरी तिने आपला संशय ढिला केला असता तरी शेकडो पुरुष तिच्या नादी लागले असते.
म्हातारीच्या बंधनामुळे असो वा स्वसयमामुळे असो तीन नवऱ्याच मग आपल चारित्र्य चांगलच राखल होत. पाहता – पाहता दहा वर्षे अशीच निघून गेली. म्हातारी ने हाय खाल्ली आणि मारूनही गेली. मिळालेले पैसे नाझनीनने फिक्स दीपोजित मध्ये ठेवले होते. म्हातारी जिवंत असेपर्यंत तिला कर्मत असे, पण म्हातारी गेल्यानंतर मात्र तिला एवढ मोठ घर खायला उठू लागल. शेवटी तिने कॉलेजमध्ये शिकणाऱ्या मुलांना वरचा मजला भाड्याने देऊन टाकला. असे कित्येक दिवस गेले. एक दिवस ती नेहमीप्रमाणे अंघोळ करीत होती. त्यावेळी तिला कसला तरी भास झाला. पावलांचा आवाज जवळ येऊन ठेपला होताच. दाराच्या फटीतून कुणीतरी चोरून पाहताय हे तिने जानल. उठून बघाव तरी अडचण न बघाव तरी संकोच आपल्या भाडेकरुपैकी एखाद्याचा हा चावटपणा असावा. पण हे नव्हते. खुद्द मालकीनिशी अस वागण्याची पद्धत बरी वाटत नव्हती
ती मोठ्याने बडबडणार होती, पण काय वाटले कुणास ठाऊक ती गप्पच राहिली. अंगावर आकर्षक वस्त्र लपेटून आवरू लागली. पावलं माघारी वळल्याचा आवाज तिच्या कानांनी टिपला होता. कोण असावा तो? तिच्या हृदयाची धडपड वाढली. एक प्रकारची उत्सुकता तिच्या मनाला लहून राहिली होती. पुरुष सहवासाच्या नुसत्या कल्पनेने तिच्या आकर्षक अंगावर रोमांच उभे राहिले. ओल्या अंगावर काटा फुलला. पण ती गुमनाम व्यक्ती कोण असावी याच कोड तिला उलगडत नव्हत. पुन्हा अंघोळीला बसू तेव्हा त्या पुरुषाला पकडायाचेच ह्या सुखद जाणीवेने ती बाहेर आली. गेले आठ-दहा दिवस हे असच घडत होत. खर पाहता त्या रुपात आपल्याला कुणीतरी पहाव अशी गोड हुरहूर नाझनिनला लागली होती. तिच्या मनावरचा संयम हळूहळू ढिला होत चालला होता. एक दोन भाडेकरुंपैकी जावेदच्या हाताचा स्पर्श तिला झाला होता. त्या स्पर्शाने ती सुखावली होती. त्या आकर्षक तरुणाकडे ती आकर्षित होऊ लागली होती. कामवासनेचा मेरू उधळून वर येऊ पाहत होता.
रात्र झाली कि रातराणीच्या फुलाच्या गंधाने चांदण्या रात्री नागाच्या शोधात फिरणाऱ्या कामोत्सक नागीनिप्रमाणे ती अंथरुणावर वळवळत रहायची. एक ना अनेक परिचित अपरिचित चेहरे आपल्याशी जवळीक करू पाहताहेत असे तिला वाटू लागायचं. आणि मध्येच म्हातारी सासू डोळे वटारून पाहत असल्याचा भास तिला व्हायचा. तिची अंघोळीची वेळ झाली कि एकदम पोरांच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक उठायची, ते भ्रमचीत्त व्हायचे हे नाझनिनने ओळखले होते. तिने त्यांच्याकडे अभिवितपणे पहिले. तसे ते रूममध्ये शिरून गायब झाले. ती स्वत:शीच पुटपुटली होती. किती भित्री आहेत हि पोर..? मी रे काय करतेय तुम्हाला आणि स्वत:शीच खुदकन हसली. होती. जावेद किवा आणखी कुणीतरी अंघोळीच्या वेळी येऊन जात होते हे नक्की पण जावेद येत असेल तर किती बरे होईल. कारण त्याच शरीर सौष्ठव दृष्टी लागण्यासारखी आकर्षक होती…. शिवाय हुशार… ती अंघोळीला बसली. आजही कुणीतरी येणार याची खात्री तिला होती. ती शाम्पूने अंघोळ करीत होती.
ती आकर्षक जरी असली तरी वागायला एक नंबर अशीच होती.वायफळ अजिबात नाही
घागरीसारखे नितंब तिच्या रुपाबद्दल कुणालाही हेवा वाटावा इतक आकर्षक सौंदर्य ईश्वराने बहाल केल होत. अशी जवान सून नोकरीला गेल्यानंतर आज ना उद्या वाकड्या वाटेवर पाऊल टाकणार नाही कशावरून? त्यात ती आठवी पर्यंत शिकलेली मिळून मिळून शिपायाची नोकरी मिळणार…म्हणजे सर्वांशी संपर्क येणार… सर्वांच्या नजरा खिलणार… एखाद्या गाफील नाजूक क्षणी पाय घसरणार नक्कीच. नकोच ती नोकरी अशा विचाराने सासूने प्रखर विरोध केला होता. नाझानिनही नाखूष होतीच. तिच्याकडे पैशांची कमतरता नव्हती. नुसत्या बाजावरही ती बसून खाऊ शकत होती. म्हातारी सासू दिवसेंदिवस खंगत चालली होती. आकर्षक नाझनीन दिवसभर मन लाऊन तिची सेवा करीत होती. दिवस कसातरी निघून जात होत पण रात्र सरता सरत नव्हती. तीच सर्व अंग अंग पेटून निघायचं. त्यात बाहेरख्यालीपणा तिच्या रक्तात नव्हता. त्यामुळे पुरुषाकडे पाहणे तिला पटायचे नाही. जरा जरी तिने आपला संशय ढिला केला असता तरी शेकडो पुरुष तिच्या नादी लागले असते.
म्हातारीच्या बंधनामुळे असो वा स्वसयमामुळे असो तीन नवऱ्याच मग आपल चारित्र्य चांगलच राखल होत. पाहता – पाहता दहा वर्षे अशीच निघून गेली. म्हातारी ने हाय खाल्ली आणि मारूनही गेली. मिळालेले पैसे नाझनीनने फिक्स दीपोजित मध्ये ठेवले होते. म्हातारी जिवंत असेपर्यंत तिला कर्मत असे, पण म्हातारी गेल्यानंतर मात्र तिला एवढ मोठ घर खायला उठू लागल. शेवटी तिने कॉलेजमध्ये शिकणाऱ्या मुलांना वरचा मजला भाड्याने देऊन टाकला. असे कित्येक दिवस गेले. एक दिवस ती नेहमीप्रमाणे अंघोळ करीत होती. त्यावेळी तिला कसला तरी भास झाला. पावलांचा आवाज जवळ येऊन ठेपला होताच. दाराच्या फटीतून कुणीतरी चोरून पाहताय हे तिने जानल. उठून बघाव तरी अडचण न बघाव तरी संकोच आपल्या भाडेकरुपैकी एखाद्याचा हा चावटपणा असावा. पण हे नव्हते. खुद्द मालकीनिशी अस वागण्याची पद्धत बरी वाटत नव्हती
ती मोठ्याने बडबडणार होती, पण काय वाटले कुणास ठाऊक ती गप्पच राहिली. अंगावर आकर्षक वस्त्र लपेटून आवरू लागली. पावलं माघारी वळल्याचा आवाज तिच्या कानांनी टिपला होता. कोण असावा तो? तिच्या हृदयाची धडपड वाढली. एक प्रकारची उत्सुकता तिच्या मनाला लहून राहिली होती. पुरुष सहवासाच्या नुसत्या कल्पनेने तिच्या आकर्षक अंगावर रोमांच उभे राहिले. ओल्या अंगावर काटा फुलला. पण ती गुमनाम व्यक्ती कोण असावी याच कोड तिला उलगडत नव्हत. पुन्हा अंघोळीला बसू तेव्हा त्या पुरुषाला पकडायाचेच ह्या सुखद जाणीवेने ती बाहेर आली. गेले आठ-दहा दिवस हे असच घडत होत. खर पाहता त्या रुपात आपल्याला कुणीतरी पहाव अशी गोड हुरहूर नाझनिनला लागली होती. तिच्या मनावरचा संयम हळूहळू ढिला होत चालला होता. एक दोन भाडेकरुंपैकी जावेदच्या हाताचा स्पर्श तिला झाला होता. त्या स्पर्शाने ती सुखावली होती. त्या आकर्षक तरुणाकडे ती आकर्षित होऊ लागली होती. कामवासनेचा मेरू उधळून वर येऊ पाहत होता.
रात्र झाली कि रातराणीच्या फुलाच्या गंधाने चांदण्या रात्री नागाच्या शोधात फिरणाऱ्या कामोत्सक नागीनिप्रमाणे ती अंथरुणावर वळवळत रहायची. एक ना अनेक परिचित अपरिचित चेहरे आपल्याशी जवळीक करू पाहताहेत असे तिला वाटू लागायचं. आणि मध्येच म्हातारी सासू डोळे वटारून पाहत असल्याचा भास तिला व्हायचा. तिची अंघोळीची वेळ झाली कि एकदम पोरांच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक उठायची, ते भ्रमचीत्त व्हायचे हे नाझनिनने ओळखले होते. तिने त्यांच्याकडे अभिवितपणे पहिले. तसे ते रूममध्ये शिरून गायब झाले. ती स्वत:शीच पुटपुटली होती. किती भित्री आहेत हि पोर..? मी रे काय करतेय तुम्हाला आणि स्वत:शीच खुदकन हसली. होती. जावेद किवा आणखी कुणीतरी अंघोळीच्या वेळी येऊन जात होते हे नक्की पण जावेद येत असेल तर किती बरे होईल. कारण त्याच शरीर सौष्ठव दृष्टी लागण्यासारखी आकर्षक होती…. शिवाय हुशार… ती अंघोळीला बसली. आजही कुणीतरी येणार याची खात्री तिला होती. ती शाम्पूने अंघोळ करीत होती.